ترخیص کالا از گمرک یکی از مراحل مهم در واردات و صادرات هر نوع کالا است و در مورد پارچه، این فرآیند نیازمند دانش کافی در مورد قوانین، مدارک و مقررات گمرکی است. صنعت پوشاک و نساجی یکی از بخش ‌های اصلی اقتصاد ایران به شمار می ‌آید و واردات پارچه برای تأمین نیازهای داخلی ضروری است. در این متن، به بررسی فرآیند ترخیص پارچه از گمرک، مدارک مورد نیاز، قوانین و مقررات مربوطه و کشورهای تأمین‌ کننده پارچه برای ایران پرداخته می ‌شود.

اهمیت ترخیص پارچه از گمرک

پارچه یکی از مواد اولیه کلیدی در صنعت نساجی و تولید پوشاک است و واردات آن به ایران نقش مهمی در تأمین مواد اولیه صنعت ‌های مرتبط دارد. بسیاری از تولید کنندگان داخلی به دلیل نوسانات قیمت و کیفیت مواد اولیه داخلی، به واردات پارچه از کشورهای دیگر روی می ‌آورند. از طرفی، برخی از پارچه ‌های خاص به دلیل تکنولوژی ‌های پیشرفته و کیفیت بالای تولید فقط در خارج از کشور تولید می ‌شوند، بنابراین واردات این پارچه ‌ها برای صنایع داخلی ضروری است.

تأخیر در ترخیص پارچه از گمرک می ‌تواند به افزایش هزینه ‌های تولید و کاهش بهره ‌وری در صنعت پوشاک منجر شود. به همین دلیل، آشنایی با مراحل و مدارک مورد نیاز برای ترخیص پارچه می ‌تواند به صاحبان کسب‌ و کارها کمک کند تا فرآیند واردات خود را به‌ درستی و در کمترین زمان ممکن انجام دهند.

مدارک مورد نیاز برای ترخیص پارچه از گمرک

برای ترخیص پارچه از گمرک، مدارکی باید به گمرک ارائه شود که بسته به نوع پارچه، کشور مبدأ و نوع قرارداد ممکن است تفاوت‌ هایی داشته باشد. در ادامه، مدارک اولیه که برای ترخیص پارچه از گمرک نیاز است، آورده شده است:

1. پیش‌ فاکتور (Proforma Invoice)Comm ) : این سند نشان ‌دهنده قیمت نهایی و پرداختی است.

3. گواهی مبدأ (Certificate of Origin) : این گواهی نشان می ‌دهد که پارچه از کدام کشور صادر شده است.

۴. بیمه ‌نامه حمل و نقل : این مدرک برای پوشش خسارات احتمالی در طول حمل و نقل ضروری است.

5. بارنامه (Bill of Lading) : بارنامه شامل اطلاعات حمل و نقل کالا است که توسط شرکت حمل و نقل صادر می ‌شود.

۶. گواهی استاندارد : برخی از پارچه‌ ها ممکن است نیاز به تأیید استانداردهای خاصی داشته باشند.

۷. اظهارنامه گمرکی (Customs Declaration) : اظهارنامه ‌ای که مشخصات کامل محموله و مشخصات واردکننده در آن ذکر می ‌شود.

۸. ثبت سفارش : که به عنوان تأییدیه ‌ای برای ورود کالا به کشور شناخته می ‌شود.

مراحل ترخیص پارچه از گمرک

ترخیص پارچه از گمرک شامل مراحل مختلفی است که هر کدام باید به دقت و در زمان مناسب انجام شوند. در ادامه، مراحل اصلی این فرآیند توضیح داده شده است:

۱.  ثبت سفارش :  اولین گام برای واردات پارچه، ثبت سفارش آن در سامانه وزارت صنعت، معدن و تجارت (سامانه جامع تجارت) است. این کار به‌ منظور دریافت مجوز واردات کالا انجام می‌ شود.

۲. ارائه مدارک : پس از ثبت سفارش، واردکننده باید مدارک مورد نیاز مانند پیش ‌فاکتور، فاکتور نهایی، گواهی مبدأ و سایر اسناد مربوطه را به گمرک ارائه دهد.

۳. ارزیابی کالا توسط کارشناسان گمرکی : کارشناسان گمرکی پس از دریافت مدارک، کالا را ارزیابی می ‌کنند تا مطابقت آن با مدارک ارائه شده و استانداردهای مورد نظر را بررسی کنند.

۴. پرداخت حقوق و عوارض گمرکی : پس از ارزیابی، وارد کننده باید حقوق و عوارض گمرکی مربوط به واردات پارچه را پرداخت کند. این هزینه ‌ها بر اساس تعرفه‌ های گمرکی تعیین می ‌شوند.

۵. ترخیص کالا: پس از پرداخت حقوق و عوارض، گمرک مجوز ترخیص پارچه را صادر می ‌کند و وارد کننده می ‌تواند پارچه ‌ها را از گمرک دریافت کند.

کد تعرفه ترخیص پارچه‌ ها از گمرک

هر کالایی که به کشور وارد یا از آن صادر می ‌شود، دارای کد تعرفه مشخصی است که بر اساس سیستم هماهنگ ‌شده کد کالاها (HS Code) تعریف می ‌شود. کد تعرفه برای پارچه‌ ها بر اساس نوع پارچه، جنس و مشخصات فنی آن ‌ها تعیین می ‌شود. این کدها از نظر محاسبه حقوق و عوارض گمرکی بسیار مهم هستند و تعیین ‌کننده میزان هزینه‌ هایی است که واردکننده باید به گمرک پرداخت کند.

برخی از کدهای تعرفه مربوط به پارچه ‌های رایج عبارتند از:

– پارچه ‌های نخی : کد تعرفه ۵۲۰۸ تا ۵۲۱۲

– پارچه ‌های پشمی : کد تعرفه ۵۱۱۱ تا ۵۱۱۳

– پارچه‌ های پلی ‌استر و مصنوعی : کد تعرفه ۵۴۰۷ تا ۵۴۰۸

این کدها در محاسبات گمرکی و تشخیص نوع تعرفه بسیار حیاتی هستند و وارد کنندگان باید با این کدها آشنایی کامل داشته باشند.

قوانین واردات پارچه

واردات پارچه به ایران تابع قوانین خاصی است که باید توسط واردکننده رعایت شود. برخی از این قوانین عبارتند از:

۱. مجوز واردات : وارد کنندگان باید مجوزهای لازم برای واردات پارچه را از مراجع ذی ‌صلاح مانند وزارت صنعت، معدن و تجارت دریافت کنند.

۲. رعایت استانداردهای ملی و بین ‌المللی : برخی از پارچه ‌ها باید استانداردهای مشخصی را رعایت کنند، به ‌ویژه اگر برای تولید پوشاک استفاده می ‌شوند. این استانداردها می ‌تواند شامل ویژگی ‌های زیست‌ محیطی، بهداشتی و ایمنی باشد.

۳. رعایت مقررات ارزی : وارد کنندگان باید ارز مورد نیاز برای واردات را از طریق بانک ‌های مجاز تأمین کرده و مطابق با مقررات ارزی کشور عمل کنند.

۴. ممنوعیت واردات برخی از انواع پارچه ‌ها: واردات برخی از انواع پارچه ‌ها ممکن است به دلایل حفاظتی، بهداشتی یا اقتصادی ممنوع باشد. وارد کنندگان باید از آخرین قوانین و مقررات گمرکی و ممنوعیت ‌ها آگاهی داشته باشند.

واردات پارچه از کدام کشورها به ایران انجام می ‌شود؟

ایران یکی از بزرگترین وارد کنندگان پارچه در منطقه است و پارچه‌ های وارداتی از کشورهای مختلفی به ایران ارسال می ‌شود. برخی از کشورهای اصلی صادرکننده پارچه به ایران عبارتند از:

۱. چین : چین یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان پارچه به ایران است. این کشور انواع مختلفی از پارچه‌ ها از جمله پارچه ‌های نخی، پلی ‌استر و مخمل را به ایران صادر می ‌کند.

۲. هند : هند نیز یکی از کشورهای مهم در تأمین پارچه‌ های نخی و پشمی است. بسیاری از تولید کنندگان ایرانی به دلیل قیمت مناسب و کیفیت بالای پارچه‌ های هندی، این کشور را به عنوان یکی از تأمین ‌کنندگان اصلی خود انتخاب می ‌کنند.

۳. ترکیه : ترکیه نیز به عنوان یکی از کشورهای همسایه و دارای صنعت نساجی پیشرفته، تأمین‌کننده پارچه ‌های باکیفیت برای بازار ایران است. پارچه ‌های تولید شده در ترکیه به دلیل تنوع و طراحی ‌های مدرن مورد توجه تولید کنندگان ایرانی قرار گرفته است.

۴. ایتالیا : ایتالیا به‌عنوان یکی از مراکز تولید پارچه‌ های لوکس و با کیفیت در جهان شناخته می ‌شود. واردات پارچه‌ های ایتالیایی به ایران عمدتاً برای تولید محصولات لوکس و باکیفیت انجام می ‌شود.

راهکارهای کاهش هزینه ‌های ترخیص پارچه از گمرک

یکی از دغدغه ‌های اصلی واردکنندگان پارچه، کاهش هزینه ‌های مربوط به ترخیص کالا از گمرک است. در صورتی که هزینه ‌های گمرکی و مالیات‌ها به درستی مدیریت نشوند، ممکن است باعث افزایش قیمت تمام ‌شده کالا و کاهش سود واردکنندگان شود. برای کاهش این هزینه ‌ها، می‌توان از چند راهکار عملی بهره ‌برداری کرد:

1. انتخاب صحیح کد تعرفه (HS Code) : استفاده از کد تعرفه صحیح برای پارچه وارداتی می ‌تواند تأثیر زیادی بر میزان تعرفه و مالیات پرداختی داشته باشد. هرچه کد تعرفه دقیق‌ تر و متناسب با نوع پارچه باشد، امکان دریافت تعرفه ‌های پایین ‌تر بیشتر خواهد بود. بنابراین، مشورت با کارشناسان گمرکی و استفاده از نرم ‌افزارهای جستجوی کد تعرفه می ‌تواند به صرفه ‌جویی در هزینه ‌ها کمک کند.

۲. استفاده از معافیت ‌های گمرکی : در برخی از موارد، واردات پارچه ‌ها شامل معافیت ‌های گمرکی می ‌شود. این معافیت ‌ها می ‌تواند بر اساس نوع پارچه، کشور مبدأ یا توافق ‌های تجاری بین ‌المللی بین ایران و سایر کشورها باشد. بررسی و آگاهی از این معافیت ‌ها می ‌تواند به کاهش هزینه ‌های گمرکی کمک کند.

۳. کاهش زمان نگهداری کالا در انبارهای گمرک : یکی از هزینه ‌های اضافی که واردکنندگان ممکن است با آن مواجه شوند، هزینه ‌های نگهداری کالا در انبارهای گمرک است. هرچه مدت زمان نگهداری پارچه در گمرک بیشتر باشد، هزینه‌ های انبارداری نیز بیشتر خواهد بود. بنابراین، بهتر است تمام مدارک مورد نیاز و اطلاعات مربوط به ترخیص از قبل آماده شود تا فرآیند ترخیص به سرعت انجام شود.

۴. استفاده از خدمات مشاوران گمرکی : مشاوران گمرکی می ‌توانند با تجربه و دانش خود در زمینه ترخیص کالا، به کاهش هزینه ‌ها و افزایش سرعت ترخیص کمک کنند. این مشاوران با آگاهی از آخرین قوانین و مقررات گمرکی و داشتن ارتباطات مناسب با کارشناسان گمرک، می ‌توانند فرآیند ترخیص را بهینه کنند.

۵. استفاده از شرکت ‌های ترخیص کالا : برخی از شرکت ‌های تخصصی در زمینه ترخیص کالا، می ‌توانند به عنوان واسطه واردکننده عمل کرده و تمامی مراحل ترخیص پارچه را بر عهده بگیرند. این شرکت‌ ها به دلیل تجربه و تخصص بالا، قادرند هزینه ‌های گمرکی را کاهش داده و فرآیند ترخیص را به سرعت انجام دهند.

نکات مهم در نگهداری پارچه‌ های ترخیص شده

پس از ترخیص پارچه از گمرک، یکی از مراحل مهم برای وارد کنندگان، نگهداری صحیح پارچه ‌ها است تا از آسیب به آن‌ ها جلوگیری شود. پارچه‌ ها به دلیل حساسیت بالا به رطوبت، نور و فشار، نیاز به شرایط خاصی برای نگهداری دارند. در ادامه به برخی از نکات مهم در نگهداری پارچه ‌های ترخیص ‌شده اشاره می ‌کنیم:

۱. کنترل رطوبت : پارچه ‌ها بسیار حساس به رطوبت هستند و اگر در محیط‌ های مرطوب نگهداری شوند، ممکن است کپک بزنند یا تغییر شکل دهند. به همین دلیل، انبارهایی که برای نگهداری پارچه استفاده می‌ شوند باید دارای سیستم کنترل رطوبت باشند تا از خشک بودن محیط اطمینان حاصل شود.

۲. محافظت از نور مستقیم : نور مستقیم خورشید یا نورهای مصنوعی قوی می‌ توانند به رنگ پارچه آسیب بزنند و باعث کم‌ رنگ شدن یا تغییر رنگ آن شوند. بهتر است پارچه ‌ها در محیطی تاریک یا کم‌ نور نگهداری شوند و از پوشش ‌های محافظ برای جلوگیری از برخورد مستقیم نور با پارچه استفاده شود.

۳. انبارش صحیح : برای جلوگیری از فشار و آسیب به بافت پارچه، بهتر است پارچه‌ ها به صورت رول شده و بر روی قفسه ‌های مناسب نگهداری شوند. انبار کردن پارچه ‌ها به صورت تخت یا تحت فشار می ‌تواند به پارچه آسیب بزند و باعث چروک شدن یا پاره شدن آن ‌ها شود.

۴. کنترل دما: دمای انبار نیز باید در محدوده مناسبی باشد تا از آسیب به پارچه جلوگیری شود. دمای بسیار بالا یا پایین می ‌تواند به بافت پارچه آسیب بزند و باعث تغییر شکل آن شود.

نقش تکنولوژی در فرآیند ترخیص پارچه

با پیشرفت تکنولوژی، بسیاری از فرآیندهای تجاری و گمرکی نیز دچار تغییر و تحول شده ‌اند. استفاده از ابزارها و نرم ‌افزارهای پیشرفته می ‌تواند به تسهیل و تسریع فرآیند ترخیص پارچه کمک کند. برخی از راهکارهای تکنولوژیک که می ‌تواند در این زمینه مفید باشد عبارتند از:

۱. نرم‌ افزارهای مدیریت گمرکی : این نرم‌ افزارها به واردکنندگان کمک می ‌کنند تا فرآیند ترخیص کالا را به صورت آنلاین پیگیری کنند و از وضعیت کالای خود در گمرک مطلع شوند. همچنین این نرم ‌افزارها به واردکنندگان اجازه می ‌دهند تا مدارک خود را به صورت الکترونیکی ارسال و فرآیند ترخیص را تسریع کنند.

۲. استفاده از سیستم‌ های رهگیری کالا : با استفاده از سیستم ‌های رهگیری پیشرفته، واردکنندگان می‌توانند از زمان دقیق ورود پارچه به کشور و وضعیت آن در گمرک مطلع شوند. این سیستم ‌ها باعث کاهش نگرانی ‌ها و افزایش شفافیت در فرآیند ترخیص می ‌شوند.

۳. استفاده از بلاک ‌چین در معاملات تجاری :تکنولوژی بلاک‌ چین می ‌تواند در فرآیندهای تجاری و گمرکی به کار گرفته شود تا تمام اطلاعات مربوط به معاملات و ترخیص به صورت شفاف و بدون تغییر ذخیره شود. این تکنولوژی می‌ تواند به جلوگیری از مشکلات مربوط به اختلافات ارزیابی و پرداخت‌ها کمک کند و فرآیند ترخیص را ایمن ‌تر و سریع ‌تر کند.